دی‍ال‍کت‍ی‍ک ی‍ا س‍ی‍ر ج‍دال‍ی و ج‍ام‍ع‍ه ش‍ن‍اس‍ی‌

انقلابی که در روش شناسی علوم، به ویژه روش شناسی علوم انسانی شاهد آنیم، استعمال اصطلاحات مربوط بدانها را به غایت خطرناک ساخته است.دیالک تیک (سیر جدالی) و آمپیریسم(تجربه گرایی) از جمله اصطلاحات مذکورند. این دو اصطلاح تاکنون این چننی اعتبار عامی نیافته بودند و هرگز چون زمان ما برای پنهان ساختن موضع گیری های جزمی آگاهانه یا ناآگاهانه بکار نمی رفتند.این کتاب در بند آن است که نشان دهد، هنگامی می توان جامعه شناسی را غیر جزمی وهم علمی کرد که بتوان دیالکتیک و امپیریسم را متحد ساخت...
به نظر هگل دیالکتیک، فرایندی است که پیوسته سیر تکاملی داشته است.از این رو تلاش نموده است نظریه دیالکتیک را با بررسی تاریخ تحول تفکر انسان نشان دهد.هگل(همچون افلاطون در محاورات خود)فیلسوفان گذشته را به محاوره با یکدیگر فرا می خواند. او افلاطون را به محاوره با دکارت، اسپینوزا را به سخن گفتن با کانت و فیخته را به دیالوگ با شلینگ فرا می خواند تا به نحو انضمامی نحوه رسیدن عقل به مراحل خودآگاهی را نشان دهد و از این میان راهی به سوی حقیقت فیلسوف و عالم علم کلام فرانسوی.